Έρωτας, σεξ και Χόλλυγουντ

Βλέπουμε από μικροί ταινίες που προβάλλουν διάφορους τύπους σεξ. Τους απελευθερωμένουν πρωταγωνιστές που κάνουν παθιασμένο σεξ από δω κι από εκέι με κορίτσια αμφιβόλου ηθικής, τις ρομαντικές που κάνουν μόνο έρωτα και τελικά μένουν αγ... ανέγγιχτες. Και γενικά όλους όσοι προωθούν πως κάποιοι κάνουν καλό σεξ, πορνογραφικών διαστάσεων, μόνο με αγνώστους και κάποιοι κάνουν έρωτα μόνο με τον άνθρωπο της ζωής τους.

Πόσο όμως, αλήθεια και πόσο παραμύθια είναι αυτό; Δεν μπορεί δηλαδή, με τον άντρα της ζωής μου να κάνω σεξ με μαστίγια και χειροπέδες ή και με κάποια απλή σχέση μου να κάνω έρωτα; Και ποιος είναι αυτός που θα πει αν κάποιος είναι καλός στο σεξ και κάποιος όχι; Συζητούσα με μια φίλη και μου είχε πει στα πεταχτά, ότι τέλοσπάντων δεν είναι και καμιά θεά στο σεξ και δεν κρεμιέται και από πολυελαίους. Ενώ πριν καμιά εβδομάδα, μια άλλη φίλη μου έλεγε για κάτι τσούλες που δεν ξέρουν τι θα πει ποιότητα και απλά ξέρουν να κάνουν σεξ σαν πορνοστάρ.

Αυτό, λοιπόν, που κανείς δε σκέφτεται είναι ότι το σεξ δεν είναι μαθηματικά. Δεν γίνεται να δώσεις εξετάσεις και να περάσεις ή να μείνεις μετεξεταστέος και να περιμένεις να ξαναδώσεις το Σεπτέμβριο. Αυτό που μετράει πάνω απ' όλα είναι η χημεία στο εκάστοτε ζευγάρι και το τι σε εκφράζει εσένα στην προκειμένη στιγμή. Τίποτε δεν είναι κομμένο και ραμμένο πάνω σε κάποιον. Όλα ανακαλύπτονται και εξερευνούνται.

Όσο πιο συμφιλιωμένος είσαι με τη σεξουαλικότητά σου, τόσο θα ανακαλύψεις πιο εύκολα τι είναι αυτό που σου ταιριάζει. Και ξαναλέω, τη δεδομένη στιγμή τι σου ταιριάζει. Δεν χρειάζονται οι ταμπέλες "τσούλα", "παρθενόπη", "ξέκωλη", "μυξοπαρθένα". Αν είσαι ανοιχτός να ζήσεις και να απολαύσεις, μπορεί να περάσει περίοδος που να θες να κάνεις σεξ με αγνώστους, χωρίς αγκαλιές και συναισθηματισμούς. Να σηκώνεσαι αμέσως να φεύγεις και να μην ξαναπαίρνεις τηλέφωνο. Μπορεί πάλι, να έχεις αποστηθίσει όλο το Κάμα Σούτρα και να σου τύχουν σύντροφοι που η χημεία σας να είναι τόσο κακή που να μην τους νοιάζουν τα ανοίγματά σου, ούτε το πόσο καλά στήνεσαι!

Πάντα θα υπάρξει κάποιος που να σου ταιριάζει σεξουαλικά και πάντα κάποιος που δε θα τον αντέξεις. Ακόμη και στην σχέση σου, μπορεί να είσαι ερωτευμένος και μόνο το πώς σε κοιτάει ο άλλος να σε κάνει να λιώνεις στα χέρια του και να κάνετε έρωτα με τις ώρες, όχι για τις ορμόνες σας, αλλά για να γίνεστε ένα. Και εκεί δεν χρειάζονται tips και οδηγίες. Όλα θα είναι φαντασμαγορικά.
Και από προσωπική άποψη, όταν βρεθεί ο κατάλληλος σύντροφος θα είναι αυτός που θα θέλει να κάνετε έρωτα, αλλά μαζί του θα γίνεσαι και catwoman χωρίς να σε λέει τσούλα στους φίλους του. Ποιος είπε πως οι καλές νοικοκυρές πρέπει να είναι και ήσυχες στο κρεβάτι; Ίσα ίσα που αν δεν κάνεις ακροβατικά με τον άνθρωπό σου, με ποιον θα κάνεις;


xoxo enjoy anything that turns you on, without any taboo, without thinking what is right and wrong

Από πρίγκιπας, βάτραχος

Από μικρή, ήμουν κυνική και ρεαλίστρια. Δεν ξέρω αν φταίει, το ότι δεν έβλεπα τις πριγκίπισσες της Disney, ότι έχω μεγάλο αδερφό που δεν άφησε περιθώρια για παραμύθια στο μυαλό μου, ή ότι η μαμά μου έλεγε πάντα ότι πρίγκιπες δεν υπάρχουν, ας κοιτάξω τον πατέρα μου, που έχει και τη μύτη μου.
Δεν μεγάλωσα, λοιπόν, με την ψευδαίσθηση ότι θα σπουδάσω και στα 26 μου (ούτε στο ράφι, ούτε μικροπαντρεμένη), θα μου κάνει πρόταση γάμου ο άντρας των ονείρων μου, ενώ τρώμε σε πανάκριβο εστιατόριο και θα πετάξει μπρος στα μάτια μου το παγόβουνο από τον Τιτανικό, δεμένο με πλατίνα. Έλεγα, λοιπόν, ότι θα βρω έναν άντρα με χιούμορ, έξυπνο, σταθερό, που δίπλα του να νιώθω ασφάλεια, να με αγαπάει και να με προσέχει, να με έχει κορώνα στο κεφάλι του και ας τσακωνόμαστε.
Μετά από τρεις άτυχες σχέσεις και μόλις στα 20 μου, πίστευα ότι πια όλοι μου οι μύθοι είχαν πέσει και δεν είχα να φοβάμαι ότι θα ανακαλύψω πλέον τίποτα περίεργο από κάποιον άντρα, και χωρίς φυσικά να εννοώ ότι μπορεί να πέσω σε κανέναν ψυχανώμαλο που να με δέρνει και να με βγάζει στο κλαρί. Κρατιόμουν πάντοτε σε φυσιολογικά πλαίσια και συνθήκες. 
Κι ενώ, λοιπόν, διατυμπάνιζα πως ο αδερφός μου, αλλά και οι πρώην μου έχουν κάνει όλα τα άκομψα μπροστά μου (ρεψίματα, πριτς πριτς κ.α.), ήρθε στη ζωή μου η Ευρώπη. Όχι, πείτε μου ειλικρινά, αν βλέπατε 2 χρόνια σχεδόν καθημερινά ένα Γάλλο, ψηλό, μελαχρινό, με φανταστικό παλτό (το χειμώνα), με χιούμορ και ρομαντισμό (μου τραγουδούσε και άφηνε τα ρέστα), και σας ζητούσε να βγείτε, δεν θα ανέβαιναν άθελά σας μύθοι στο μυαλό σας;
Έτσι χτίστηκαν και στο δικό μου μυαλό ξανά. Τη μέρα που μιλήσαμε πραγματικά (και όχι γεια σας, αντίο σας), μου είπε και να βρεθούμε για ποτό. Ήρθε με το τέλειο παλτό και κάτι βρώμικα converse που δεν πρόσεξα προς στιγμήν και παράγγειλε κρασί και για τους δυο μας. Σε άλλη περίπτωση θα τον έλεγα φαλοκράτη και πως δεν μου αφήνει το περιθώριο να διαλέξω ότι θέλω, σαν σύγχρονη δυναμική Cosmopolitan γυναίκα. Αλλά δεν σκέφτηκα αυτό, αλλά, πως είναι πολύ αντρικό και ρομαντικό. Άσε πια όταν μου είπε πως είναι Ταύρος και είμαι κι εγώ, άρα ταιριάζουμε! Και ναι, όσοι με ξέρετε, γνωρίζετε πως με φίλησε και βούιξαν τα αυτιά μου και ζαλίστηκα, και ερωτεύτηκα. Και συγκατοικήσαμε στους δυόμισι μήνες γνωριμίας, ως είθισται με έναν Ευρωπαίο ρομαντικό.
Ένα θα σας πω. Είναι ακριβώς ίδιος με τον αδερφό μου και όλους σας τους πρώην, νυν και μελλοντικούς Έλληνες γκόμενους. Με μια διαφορά από τους δικούς μου πρώην, δεν είναι μαλάκας. Και ναι, δεν τραβάει την καρέκλα μου για να κάτσω, ούτε πίνει κρασί και βλέπει ασπρόμαυρες ταινίες. Μου τραγουδάει που και που γαλλικά τραγούδια για να με ξυπνήσει και ευτυχώς το χιούμορ είναι διεθνές φαινόμενο. Όταν τον είπα βάτραχο, μου είπε ότι τουλάχιστον είναι βάτραχος με γαλλική προφορά.
Ναι. Δεν είναι πρίγκιπας, δε φοράει φουφούλα και φτερό στο κεφάλι, αλλά τον αγαπώ. Μην ψάχνετε για πρίγκιπα, αλλά για βατράχους που να αξίζουν.

Θες να φοράς μόνο άσχημες κάλτσες και μεγάλα βρακιά

Γνωρίζεις κάποιον. Είσαι καιρό μόνη σου ή μόλις χώρισες. Και στις δύο περιπτώσεις θα σου φανεί ιδανικός, αν είσαι κλασικά κουλή γυναίκα. Θα πεις ότι βρήκες επιτέλους έναν σύντροφο, ή στην άλλη περίπτωση, ότι η ζωή δε τελειώνει μετά από κάθε μαλάκα πρώην. Θα είναι και όμορφος και έξυπνος και καλό παιδί και με χιούμορ. Θα φοράει και ωραία παπούτσια. Θα μοιάζει και λίγο στο μπαμπά σου (θα είναι σταθερός και τίμιος, όχι με κοιλιά και καράφλα.)
Θα τον γνωρίσεις, λοιπόν, και θα βγεις και ραντεβού. Και θα πας και για ποτό. Και θα πας και για φαΐ. Θα πληρώσει εκείνος, θα σου πει ότι είσαι και όμορφη και θα σε φιλήσει. Και θα είναι το πιο όμορφο και παραμυθένιο φιλί μετά από τόσο καιρό ρουτίνας και απραξίας. Θα βουίξουν τα αυτιά σου, θα ζαλιστείς και λίγο. Και να που κάνατε και σχέση. Και αφού είστε και καιρό μαζί, ε να μη συγκατοικήσετε; Αφού αγαπιέστε, αφού θέλετε να ξυπνάτε και να κοιμάστε μαζί. Αφού θα του ζεσταίνεις κρουασανάκια το πρωί και θα βλέπετε μαζί ασπρόμαυρες ταινίες. Θα φέρνει μη σου πω και λουλούδια φρέσκα στο σπίτι, να γεμίζετε τα βάζα και να ευωδιάζουν τα δωμάτια.
Και μετά από τρεις-τέσσερις μήνες, το σπίτι φτιάχτηκε. Πήρες και κουρτίνες και χαλιά. Φάγατε και πρωινό και κοιμηθήκατε αγκαλιά. Του ετοίμασες δείπνο με κρασί και σου έφερε γλυκά. Σου έκανε μασάζ πριν κοιμηθείς και του έφερνες καφέ στο σαλόνι.
Και μετά από ακόμη λίγο, ξύπνησες. Και τη μέρα εκείνη  που ξύπνησες, κοιμηθήκατε αγκαλιά μόνο καμιά ώρα το πρωί, αλλά και πάλι ξύπνησες πιασμένη. Και καφέ παραγγείλατε στη δουλειά, και σάντουιτς. Δεν τρώτε πρωινό στο σπίτι. Τσακωθήκατε ποιος θα μπει πρώτος στο μπάνιο και γιατί δεν έχει ζεστό νερό. Κατεβήκατε στην είσοδο και βρήκατε το λογαριασμό του τηλεφώνου. Τον άνοιξε αδιάφορα και σου είπε πόσο είναι το μισό. Πήγες στη δουλειά με λεωφορείο, γαιτί για κάποιο λόγο πλέον δεν είναι στο δρόμο του η δουλειά σου και θα αργήσει.
Στη δουλειά δεν τον σκέφτηκες και δεν έγραφες στίχους στα post it, ούτε του έστειλες μήνυμα ότι τον αγαπάς στο διάλειμμα. Νομίζω, όμως, κάποια στιγμή μιλήσατε να δείτε ποιος θα πάει το κοστούμι στο καθαριστήριο. Και μετά γύρισες σπίτι με το λεωφορείο, γιατί ήταν κουρασμένος όλη μέρα στη δουλειά.
Μπήκες στο σπίτι, άφησες τα κλειδιά και την τσάντα, έβγαλες το παλτό και γκρίνιαξες που περπατάει με τα παπούτσια στα χαλιά. Πρέπει να μαγειρέψεις να φάτε. Τρώτε μπροστά στην τηλεόραση, χωρίς κιόλας να βλέπετε κάτι συγκεκριμένο. Κανένα σχόλιο για το φαγητό. Σε ρωτάει αν θα έρθεις να κοιμηθείς, γιατί είναι κουρασμένος και θέλει να κλείσεις τα φώτα. Κλείνεις τα φώτα και πας στο δωμάτιο. Γδύνεσαι και κάνει κρύο. Βλέπεις με την κρίση δεν ανάβουν και τα καλοριφέρ. Φοράς ένα κολάν, μπλούζα, ζακέτα και κάτι πορτοκαλί κάλτσες με το μαρσουπιλαμί. Βλέπετε βλακείες στο laptop και κοιμάστε ο καθένας στη μεριά του.
Δεν μπορείς, όμως, να κοιμηθείς και σκέφτεσαι αν πρέπει να ξεπεράσεις τον εαυτό σου και να μη κοιμάσαι με αυτές τις κάλτσες, αλλά με σατέν νυχτικό. Ε, ναι, πρέπει, μωρή, αν θες να κρατήσεις άντρα!! Αλλά δεν κάνει κρύο; Κάνει. Ε, και θα κρυώνω; Ναι, θα κρυώνεις.
Αυτό θα θέλες να κάνει και αυτός. Και εκεί ανακαλύπτεις ότι ξύπνησες παραπάνω. Και εκεί, υπάρχουν δύο περιπτώσεις. Αυτός αν συνεχίσεις να φοράς την κάλτσα την πορτοκαλί και το βρακί της γιαγιάς σου, θα φύγει. Και θα είναι αυτός ο άντρας, που αν θες να τον κρατήσεις πρέπει να βάλεις το κόκκινο νυχτικό.
Υπάρχει και η περίπτωση να μείνει για πάντα και ας ξυρίζεσαι κάθε 10 μέρες. Και για μένα, μόνο για αυτό τον άντρα ΠΡΕΠΕΙ και επιβάλλεται να βάλεις το κόκκινο νυχτικό και να ξυρίζεσαι κάθε 2 ώρες και όχι για τον άλλον.

Κάτι μαγειρεύω...

Με έχουν πιάσει ανησυχίες τελευταία.. Θες να είναι η δουλειά, που δεν είναι και η dream job; Θες να είναι ο μισθός που είναι ίσος με ένα ενοίκιο σπιτιού; Όλο σκέφτομαι, σκέφτομαι και όπως λέει και ο φίλος μου, δεν είναι καλό αυτό για μένα γιατί καταλήγουμε σε άσχημα ξεμπερδέματα...!
Η πιο κοντινή μου φίλη, εκτός το ότι εκτελεί χρέη ψυχολόγου-μαμάς-στυλίστριας-παιδί για όλες τις δουλειές, για μένη, είναι επίσης γλυκιά, δημιουργική, αλλά συνάμα δυναμική, ισχυρογνώμον και καλή σε αυτό που κάνει. Σπούδασε σχέδιο μόδας. Όχι γιατί είναι ψωνάρα, όχι γιατί θέλει να ντύσει τη Madonna και τον Obama, όχι για να κάνει τερατουργήματα ονομάζοντάς τα τέχνη και να μη φοριούνται πουθενά, αλλά γιατί αγαπάει τα ρούχα. Την ιστορία τους, το συνδυασμό τους, μα πάνω από όλα την υλοποίησή τους. Αγαπάει τις υφές, τα υφάσματα, τις ραφές, τις φόδρες, τα κουμπιά, τις μανσέτες, τις πένσες, τα στριφώματα. Και αυτό της δίνει έμπνευση..
Εγώ αγαπάω εκείνη, αλλά και την συγγραφή.. Αγαπάω τη μόδα, την ιστορία της, την εξέλιξή της, τη μορφοποίηση από την πασαρέλα ως το δρόμο, τα trends, την αγορά, τον κόσμο, το πηγαίο στιλ, το class που αποπνέουν κάποια ρούχα, τη διάθεση και τα συναισθήματα που εκφράζουν.
Ήρθε ο καιρός, λοιπόν, για δύο εικοσάχρονες τεμπέλες, να σηκωθούν επάνω, να πιάσουν βελόνες και κλωστές, στιλό και χαρτιά, φωτογραφικές μηχανές και laptop και να οργώσουν το δρόμο, την αγορά και τα μαγαζιά και να ενώσουν τις δυνάμεις τους και την αγάπη τους σε ένα blog (ή ίσως και κάτι παραπάνω;), για να μεταδώσουν απλά και μόνο αυτό που νιώθουν, ξέρουν και τους αρέσει. ;)

Coming soon on your screens...
                                         xoxo 

Maquillage, lip gloss και next short model!

Αυτό το maquillage είναι επαγγελματικό. Η φωτογραφία δεν είναι, γι' αυτό και δεν φαίνεται ίσως..
Ας τα πάρουμε από την αρχή. Μέσω facebook, κέρδισα ένα διαγωνισμό από ένα γυναικείο περιοδικό και βρέθηκα στο Σύνταγμα να με μακιγιάρει η Calliope σε ένα νέο make up salon!
Η αλήθεια είναι ότι το ευχαριστήθηκα πολύ. Για κάποιο λόγο που δεν έχω προσδιορίσει (ίσως είναι και οι ορμόνες μου σρα ύψη...), δεν ήμουν καλά τελευταία. Αυτοπεποίθηση στο πάτωμα.. Ένιωθα, λοιπόν, ότι είμαι άσχημη, πιο κοντή (αν γίνεται αυτό!!), με άσχημο σώμα, κυτταρίτιδα και μεγαλύτερη μύτη από ποτέ (αυτό κι αν δε γίνεται!).
Ίσως φταίει ότι τελευταία βλέπω και τα Next Top Model από όλες τις αγγλόφωνες χώρες και κοιτάζοντας όλες αυτές τις δίμετρες κουκλάρες με τα άψογα σώματα και τα τέλεια μαλλιά και ρούχα, υποσεινήδειτα συγκρίνομαι..
Το χειρότερο, όμως, που συνέβη είναι όταν, μια μέρα πριν πάω για το make up, ενώ έβλεπα πάλι αυτούς τους τηλεοπτικούς μοντελοδιαγωνισμούς, ήρθε στο δωμάτιο ο καλός μου και κοιτάζοντας την οθόνη χαζεύοντας, γούρλωσε αυθόρμητα τα μάτια του. Αφού τον έδιωξα κακήν κακώς από το δωμάτιο, λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς και έκλεισα και την πόρτα με τουπέ, κοίταξα και εγώ την οθόνη. Ενώ θα περίμενε κανείς να θαυμάσει καμιά καλλονή με μαγιώ, εσώρουχα ή τέλεια ρούχα, στην οθόνη ήταν ένα μοντέλο με σορτς και κορμάκι, καθισμένη οκλαδόν σε ένα καναπέ και φορώντας γυαλιά μυωπικά με πιασμένα τα μαλλιά της κότσο και άβαφτη.
Σοκαρίστηκα και προβληματίστηκα, λοιπόν, γιατί ενώ φαινομενικά είχαμε ίδιο παρουσιαστικό και δεν έπρεπε να νιώθω ανταγωνιστηκά, εγώ ένιωσα. Το βλέμμα, λοιπόν, το καλού μου με αφύπνισε και έκατσα και σκέφτηκα. Κοίταξα γύρω μου και με είδα κάτω από τις κουβέρτες, να γκρινιάζω ότι πονάει η κοιλιά μου, να είμαι μόνιμα αχτένιστη με άβαφτα νύχια, να τρώω σαν γουρούνι πάνω στο κρεβάτι και να είμαι κολλημένη σε ένα laptop. Και ναι, ένιωσα άσχημα με τον εαυτό μου! Σηκώθηκα πάνω, έκανα ντους, ξυρίστηκα επιτέλους (ναι συνέβη και αυτό, κρεμάστε με!), έφτιαξα μαλλιά και νύχια, έβαλα κρέμες και κιμονό και πήγα στο σαλόνι να τον δω.
Όσο κι αν περιμένετε, ότι γύρισε με κοίταξε και εκστασιάστηκε, δεν έγινε. Μου χαμογέλασε και με ρώτησε τι θα φάμε το βράδυ. Απογοητεύτηκα, τον έβρισα και πήγα να μαγειρέψω. Ένιωσα ότι ο φίλος μου δεν με βλέπει πια σαν γυναίκα, αλλά σαν συγκάτοικο. Παράτησα, λοιπόν την κατσαρόλα κάτω, ξαναπήγα στο σαλόνι με ύφος και του είπα: "Αν θες να φας, να μαγειρέψεις, γιατί πεινάω κι εγώ. Αλλιώς παράγειλε, να φάμε". Παράγγειλε, όντως, κοιτώντας με περίεργα και κοιμηθήκαμε πλάτη με πλάτη.
Την επόμενη μέρα,  αφού πήγαμε στη δουλειά, τον έσουρα μετά μαζί μου στο Σύνταγμα για το make up treatment, ακόμη κι αν βαριότανε γιατί φοβόμουν να πάω στο κέντρο μόνη μου... Βάζοντας γόβες στο ταξί και αγχωμένη να είμαι κούκλα και να του θυμίσω γιατί με ερωτεύτηκε και έμεινε μαζί μου...
Μετά το maquillage που βλέπετε στη φωτογραφία, είχαμε κανονίσει να βγούμε για φαγητό με ένα ζευγάρι φίλους μου. Έκατσα σαν κυρία, έφαγα σαν κυρία για να μη φύγει το lip gloss, μίλησα σαν κυρία και προσπαθώντας να τον κάνω να με δει και μένα ερωτεύσιμη, ξέχασα πώς είναι να του δίνω σημασία και να του θυμίσω ότι με ερωτεύτηκε γιατί βρήκε κάτι χαρισματικό στο πώς είμαι πραγματικά.
Όντας έξυπνος, φυσικά, προβληματίστηκε που φούσκωνα συνέχεια τα μαλλιά μου σαν bimbo και που έβαζα lip gloss κάθε μισή ώρα, και μάλλον κατάλαβε την ηλίθια αγωνία μου, αν και ακόμα πιστεύω ότι δεν έχει σκεφτεί ότι το βλέμμα του στην ψηλή, σιχαμένη κοκκινομάλλα της οθόνης δημιούργησε τον πανικό! Όταν γυρίσαμε σπίτι, ξεβάφτηκα με βαριά καρδιά (έτοιμη ήμουν να κοιμηθώ με τα smoky eyes), και πήγα στο δωμάτιο σαγηνευτικά. Με κοίταξε, λοιπόν, και όπως έβαζε τις πυτζάμες του μου έδωσε το μπλουζάκι του να το βάλω και να κοιμηθώ. Όταν αρνήθηκα, θέλοντας να κρατήσω τη γοητεία μου, μου είπε "βάλτο, κάνει κρύο".
Ταρακουνήθηκα λίγο, γιατί δεν είναι και ότι καλύτερο να σε πιέζει ο φίλος σου να ντυθείς και όχι να γδυθείς. Όταν ξαπλώσαμε να κοιμηθούμε, με πήρε αγκαλιά, με κοίταξε και μου είπε "έχεις βγάλει ένα σπυρί στο μάγουλο. Ξέρεις πόσο μ' αρέσεις άβαφτη; Μην ξαναπάς εκεί".
Ένιωσα τόσο όμορφα με τον εαυτό μου και με εκείνον και κατάλαβα, η χαζή, πως στο μοντέλο δεν κοίταξε τα δίμετρα πόδια (όχι τόσο τουλάχιστον), αλλά την αυτοπεποίθηση που έιχε με τον κότσο και τα γυαλιά. Αυτή που είχα και εγώ όταν γνωριστήκαμε, και ξαναβρηκα τώρα.

Οδηγός 1ου ραντεβού: Η Σωτηρία και οι 300, μέρος 2ο

Το πρώτο μου ραντεβού με το άλλο φύλο -και με ερωτικές διαθέσεις- ήταν στα 14 μου. Δεν ξέρω αν πραγματικά μπορεί να θεωρηθεί ραντεβού, η συνάντηση κάτω από ένα δέντρο στη γωνία στο σπίτι μου, αλλά εγώ τότε έτσι το ένιωσα!
Μη θίξω ονόματα και οικογένειες, είχαμε γνωριστεί μέσω των αδερφών μας. Ερωτευμένη εγώ, στον κόσμο του αυτός. Μια ώρα ετοιμαζόμουν να πάω στη γωνία. Με μηνύματα είχαμε συνεννοηθεί και όταν με ρώτησε πού να πάμε, δεν ήξερα τι να πω. Για καφέ πήγαινα μόνο πρωί στα Starbucks με μια φίλη μου. Απόγευμα για καφέ; Α μπα. Είπα κι εγώ ας του πω να βρεθούμε εδώ δίπλα, να τον δω, να χαρώ και ας μη γίνει και τίποτα..
Τότε το "τα πάντα όλα" ήταν να "φασωθούμε".. Ξέρω, ακόμη κάποιοι πάνω από τα 20 το χρησιμοποιούν, και εγώ ίσως κάποιες φορές, αλλά μου φαίνεται αστείο! Είχαμε ακούσει από τις μεγαλύτερες σε σχολεία-φροντιστήρια-σπίτια πώς είναι το φάσωμα! Φιλιόντουσαν (με γλώσσα πάντα) και πιανόντουσαν! Κι αν ήσουν και τυχερή κατέληγες με πιπιλιά! Αν έπιανες το joker με πολλές πιπιλιές! Δεν της ένοιαζε ούτε το μαλλιοτράβηγμα από τη μάνα τους, ούτε το ύφος των καθηγητών στο σχολείο, αρκεί να είχαν τα πειστήρια πως ήτανε με αγόρι την προηγούμενη μέρη! Εφόσον είχαν πιπιλιές και οι άλλες φίλες τους τις πίστευαν, μπορούσαν να βάλουν όση σάλτσα θέλουν και οι άλλες να πιστέψουν τα πάντα!
Εμένα, όμως, δεν με ένοιαζαν αυτά! Με ένοιαζε αυτός.. Ήμουν ακόμη ρομαντικό παιδί! Αφού, λοιπόν παφουμαρίστηκα και πήγα, με περίμενε κάτω από τη μουριά! Εμένα και μόνο που με κοίταξε με εκείνα τα πράσινα μάτια, έλιωσα! Ούτε σπυράκια είδα, ούτε το άθλιο σορτσάκι που τον έκανε να φαίνεται ακόμη πιο αδύνατος, ήταν που ήταν..
Το παρθενικό μου αυτό ραντεβού κράτησε κοντά στις 2 ώρες. Κάποια στιγμή που πιαστήκαμε και όρθιοι, πήγαμε και στο σκαλί του σπιτιού μου και κάτσαμε. Το πώς πέρασα, άλλο πράγμα! Ούτε με ένοιαξε που με τσέκαρε η μάνα μου από το μπαλκόνι, ούτε που με πέτυχε και ο πατέρας μου στο σκαλί.
Αφού γυρίσαμε σπίτια μας, δεν θυμάμαι ακριβώς ποιος έστειλε πρώτος μήνυμα, αλλά αυτό που θυμάμαι είναι πως κλείσαμε αμέσως ραντεβού σπίτι μου για ταινία. (Αν είστε περίεργοι, ούτε στο δεύτερο ραντεβού με φίλησε).
Ηθικά διδάγματα:

• Μη δίνετε ραντεβού κάτω από το σπίτι σας, ακόμη και για να περάσει να σας πάρει. Το τι θα πει η γειτονιά δε φαντάζεστε. Και αν δεν σας νοιάζει η γειτονιά, σκεφτείτε τι θα πει η μάνα σας όταν τον δει. Γιατί όσο cool και να είναι, θα κρυφοκοιτάξει. Όσοι τουλάχιστον έχετε Ελληνίδα μάνα. 
• Μην αγχώνεστε πολύ, γιατί θα ιδρώνετε και θα κάνετε σαρδάμ!
• Μη φοράτε converse ή άλλο δετό παπούτσι.(Θα ανεβείτε σπίτι, θα τα βγάλετε και αν σας στείλει μήνυμα αμέσως και χρειαστεί να ξανακατεβείτε, θα τρέχετε στη σκάλα με μισό παπούτσι βαλμένο).

• Να βγαίνετε με κάποιον που σας ενθουσιάζει η ιδέα να βγείτε μαζί του. Αν δεν είστε ενθουσιασμένοι από πριν, όλα θα γίνουν πιο άσχημα, όχι πιο όμορφα.
• Αν κάτσετε κάτω από δέντρο να μην είναι μουριά. 1ον πέφτουν μούρα πάνω σας και πονάνε σαν αεροβόλα. 2ον θα γλιστρήσετε με το converse -που δεν έπρεπε να βάλετε- πάνω στα πεσμένα μούρα και θα σας μαζεύει από χάμω.
• Τελευταίο και καλύτερο. Αν δεν μου γίνει μια στραβή (βλέπε μούρα, τούμπα, σκάλα και παπούτσι), το ραντεβού δεν είναι επιτυχημένο..!

Οδηγός 1ου ραντεβού: Η Σωτηρία και οι 300, μέρος 1ο

Μιλάω με μια φίλη μου στο τηλέφωνο. Σε τέσσερις ώρες θα βγει πρώτο ραντεβού με ένα τύπο που γνώρισε στο γυμναστήριο. Κάθεται μπροστά στην ανοιχτή ντουλάπα της και προσπαθούμε να βρούμε τι θα βάλει. Ναι, μέσω τηλεφώνου γίνονται αυτά. Αυτή περιγράφει και εγώ σχολιάζω. Μπορεί στους άντρες αυτό να φαίνεται γελοίο, αλλά το τι θα βάλεις στο πρώτο ραντεβού κάποιες γυναίκες τις αγχώνει. Καταρχήν είναι το πού θα πας. Δεν μπορεί να ντυθεί ίδια για να πάει για καφέ στην Πλατεία Κύπρου, στην Καλλιθέα και ίδια για ποτό στο Grand Resort, στο Λαγονήσι. Μετά, είναι και ο άντρας που παίζει ρόλο. Θα βγεις με ροκά, με φλώρο, με χιπ χοπά; Δε θα ντυθείς σε όλους ίδια. Άσε που δε μπορείς να βάλεις κάτι που θα έβαζες με τις φίλες σου σε αντίστοιχη περίπτωση...
Αφού, λοιπόν, μετά από μία ώρα κόπου και ιδρώτα, το κλείσαμε και είχε βρει τι θα βάλει, σκεφτόμουν πόσο τυχερή είμαι τώρα που έχω σχέση και δεν χρειάζεται να τα σκέφτομαι αυτά... Ούτε τι θα βάλω, ούτε τι θα πούμε, πού θα πάμε, αν θα είναι βαρετά, πώς θα φύγω αν δε μου αρέσει τελικά, πότε θα με φιλήσει. Αν και τώρα που το σκέφτομαι, γενικά τα πρώτα ραντεβού ήτανε το φόρτε μου. Ίσως γιατί ξεκίνησα να βγαίνω σχετικά μικρή και μετά από καιρό πήρα το κολάι.
Στα πρώτα ραντεβού, λοιπόν, η καλύτερη ώρα συνάντησης είναι 7 το απόγευμα. Δείχνεις ότι δεν καθόσουνα όλη μέρα, άρα δεν είσαι διαθέσιμη στις 5, αλλά και ότι δεν έχεις και το βράδυ σου κενό. Είσαι, λοιπόν, μάνι μάνι, μια γυναίκα με εξόδους, γνωριμίες και φίλους που θέλουν να βγουν μαζί σου γιατί είσαι ευχάριστη.
Δεύτερο θέμα: τι θα κάνετε. Πάντα πας για καφέ. Όχι για φαγητό, όχι για ποτό. Για καφέ. Και αυτό έχει τη δικαιολογία του. Στο φαγητό, αν ανακαλύψεις ότι ο άλλος είναι τσιφούτης και πληρώνει μόνο για πάρτη του, θα αναγκαστείς να πληρώσεις πολλά παραπάνω από ότι υπολόγιζες. Και αν αναρωτιέσαι τώρα, ναι! Μου έχει τύχει κάποιος τόοοοσο τσιφούτης και παραπάνω μη σου πω. Το ποτό αποκλείεται γιατί το να κυκλοφορείς βράδυ με κάποιον άγνωστο δεν είναι ποτέ ότι πιο ασφαλές. Ακόμη και δικό σου αυτοκίνητο να έχεις, δεν μπορείς να ξέρεις τι serial killer μπορεί να αποδειχτεί ο άλλος. Όσο να ναι λοιπόν, στις 7 για καφέ και τρεις ώρες να κάτσεις, 10 και μισή θα 'σαι σπιτάκι σου.
Τρίτο θέμα: τι θα βάλεις; Αφού θα πας για καφέ, πάντα ένα τζιν θα σε σώσει. Είτε είσαι Coco (κοντό τζιν, με ντραπέ τοπ, πέρλες στα αυτιά και μπαλαρίνες), είτε είσαι bohemian (με μακριά μπλούζα και converses ή σανδάλια), είτε είσαι τούμπανο (με στενό τζιν, κολλητή μπλούζα και γόβες). Το τζιν είναι αυτό που θα έιναι πάντα δίπλα σου. Και φαντάσου, στο λέω εγώ αυτό που έχω μόνο δύο τζιν στην ντουλάπα μου και το ένα δε μου κάνει.
Τέταρτο θέμα: τι θα πέιτε. Ξέρω είναι χαζό όταν το διαβάζεις, γιατί λες "τι; δε θα έχουμε τι να πούμε; πρώτη φορά βγαίνουμε". Υπάρχουν, όμως, τρία τινά. Είτε έχετε χημεία και η μία κουβέντα θα φέρνει την άλλη και δεν θα καταλάβετε πότε πέρασαν δυο ώρες, είτε θα έχετε χημεία αλλά από το άγχος θα μπλοκάρετε, είτε δεν θα έχετε καθόλου χημεία και θα είναι ένα από αυτά τα πρώτα ραντεβού που δεν τα ακολουθεί ποτέ δεύτερο, κάθεστε και κοιτιέστε και υπάρχουν δεκάλεπτα σιωπής και αμηχανίας σαν τις ταινίες. Για να το αποφύγεις, λοιπόν, αυτό, κάνε ερωτήσεις. Το να μιλάς όλη την ώρα για τον εαυτό σου, δεν αρέσει σε κανένα άντρα. Εκτός κι αν φοράς σουτιέν 80D, οπότε δεν σε ακούει καν και είναι ευχαριστημένος. Αν, όμως, σε ακούει, θα του είναι πολύ ευχάριστο αν τον ρωτήσεις πράγματα για εκείνον. Τι του αρέσει να κάνει, πού πάει γυμναστήριο, πού ψώνισε αυτά τα ωραία παπούτσια (και συμπληρώνεις, ότι δύσκολα βρίσκεις άντρα να φοράει τόσο καλά συνδυασμένα ρούχα). Ρώτα τον ό,τι δεν καταλαβαίνεις από αυτά που λέει (τι εννοεί ροκανίσματα; εσύ μόνο τους κοιλιακούς ξέρεις). Όσο κι αν δεν το πιστεύεις, οι γιαγιάδες μας είχαν δίκιο. Στους άντρες αρέσει να μιλάνε για τον εαυτό τους και να σου εξηγούν ότι δεν καταλαβαίνεις, να σου μεταδίδουν τη σοφία τους, καθώς εσύ είσαι μια αθώα, γλυκιά κοκκινομάλλα που τον κοιτάει στα μάτια.. Μαλάκες, συμφωνώ, αλλά πιάνει..
Πέμπτο θέμα και πιο σημαντικό: Αν αυτός δεν σ' αρέσει καθόλου, μπορείς ανά πάσα στιγμή να σηκωθείς να φύγεις, αρκεί να το έχεις προετοιμάσει πρώτα. Μόλις πας στο ραντεβού, καλό είναι να δείξεις λίγο αγχωμένη και να πεις κάτι του τύπου "μου είπαν από τη δουλεια/ η μάνα μου/ ο αδερφός μου ότι ίσως με χρειαστούν αργότερα! ελπίζω να μη μας το χαλάσουν". Μετά από 3 τέταρτα φρόντισε να σε πάρει κάποιος τηλέφωνο, έτσι θα έχεις πάντα μια δικαιολογία να την κάνεις ευγενικά, χωρίς να του πεις κατάμουτρα ότι είναι βαρετός και γι αυτό είναι μόνος του χωρίς γκόμενα!
Αν πάλι, αποφασίσεις να κάτσεις ως το τέλος και θαρρείς πως δεν σ' αρέσει προτιμότερο να μην τον αφήσεις να σε πάει σπίτι σου. Θα νομίζει ότι περιμένεις να σε φιλήσει και μπούρδες και θα κάνει καμιά κίνηση που θα φέρει και τους δυο σας σε άσχημη θέση, άσε που αν του δώσεις να καταλάβει ότι δεν τον γουστάρεις καθόλου, θα σκεφτι πόσο τσούλα είσαι που τον εκμεταλλεύτηκες μόνο και μόνο για να σε πάει σπίτι.
Αν, όμως, σου καλαρέσει και δεν βλέπεις και πολύ φως στο τούνελ (είναι ντροπαλός, το παίζει κουλ, άνετος κλπ.), πάρε το θέμα στα χέρια σου. Άστον να σε πάει σπίτι και μέσα στο αυτοκίνητο, ρίξε ένα γλυκό χαμόγελο, παίξε λίγο με τα μαλλιά σου, κοίτα τον στα μάτια και διαβεβαίωσέ τον πως θες οπωσδήποτε να επαναλάβετε την έξοδο. Όταν πια είναι να τον φιλήσεις, κάνε λίγο σαν να διστάζεις να πάς στο μάγουλο, αλλά τελικά πας. Αν πια είναι τόσο από άλλο κόσμο και δε κάνει κίνηση, τι να πω; Περίμενε στο επόμενο ραντεβού να δεις τι θα γίνει. Εξάλλου έχει εμφανιστή και μια νέα σχολή ανδρών που είναι λίγο μαμόθρεφτοι και πολύ "σε σέβομαι και δε στην πέφτω από το πρώτο ραντεβού γιατί μ αρέσεις πολύ και δε θέλω να με περάσεις για λιγούρη".

Αυτά τα συγκεντρωμένα με κόπο, γκάφες, ατυχίες και ιδρώτα tips ελπίζω να φανιύν χρήσιμα σε όποια θέλει να παίξει μπάλα άμεσα. Δυστυχώς, τα ραντεβού μου δεν ήταν όλα επιτυχημένα, πόσο μάλλον τα πρώτα. Έχω βγει πάρα πολλά και από όλα κάτι μου έχει μείνει. Και πάντα αυτό το κάτι είναι είτε αστείο, είτε για κλάματα...

Συνεχίζεται....

Τα λουλούδια, η τούρτα κι εγώ

 Μπήκε στο σπίτι με μια τούρτα και ένα μπουκάλι σαμπάνια. Και χάρηκα βεβαίως! Και φιλάκι έδωσα, και αγκαλιά, και μπράβο που μας σκέφτηκες, αγάπη μου! Ώσπου μπήκα να κάνω ντους.
Οι γυναίκες έχουμε ένα περίεργο τρόπο που σκεφτόμαστε. Τα αναλύουμε όλα τόσο πολύ για να τα απλοποιήσουμε και στο τέλος τα κάνουμε σύνθετα. Έτσι κι εγώ με το Petit Marseillais στο χέρι, σαπουνιζόμουνα και σκεφτόμουνα.
Τι θέλουν τελικά οι γυναίκες στην επέτειο; Γάμου, αρραβώνα, σχέσης, γνωριμίας... Λουλούδια, γλυκά, σαμπάνια, διαμάντια ή απλά προσοχή; Όσο και να πεις όλες οι κινήσεις δείχνουν ότι σε σκέφτηκε. Ούσα, όμως, γυναίκα και σκεπτόμενη περίπλοκα, λέω: σκέφτηκε εμένα που μου αρέσουν τα γλυκά όταν έφερε την τούρτα (μεταξύ μας την Black Forest δεν την τρώω), ή απλά σκεπτόμενος τον εαυτό του και τα μούτρα που θα του κάνω μετά, πήρε μια τούρτα να με ξεφορτωθεί;
Κι αν είναι έτσι, πώς καταλαβαίνεις ποιος πήρε την τούρτα γιατί ξέρει ότι σ' αρέσει και ποιος για να σε ξεφορτωθεί; Και όλες αυτές οι μαλακίες ότι το βλέπεις στα μάτια μου, είναι ατάκες Χολυγουντιανές. Αν θέλει ο άντρας να το φας το παραμύθι, το τρως και το χωνεύεις. Έξυπνες, έξυπνες όλες κατάπιαμε τα παραμύθια μας κάποια στιγμή.
Κι όπως λοιπόν, σκεφτόμουνα και ξεπλενόμουνα, λέω και πάλι: εντάξει, δεν το κανε για τα λεφτά, γιατί και πάλι 50 ευρώ έδωσε. Άρα δεν τον ένοιαξε αυτό. Αλλά αφού διέθεσε λεφτά, γιατί δεν πήρε κάτι για μένα, ή έστω ένα λουλούδι που είναι και ρομαντικό (τριαντάφυλλα, ξέρει, δε μ' αρέσουνε). Άρα δεν τον ένοιαξα εγώ, αλλά βρήκε στο δρόμο το ζαχαροπλαστείο ανοιχτό και μπήκε μέσα να πάρει ό,τι βρει.
Κι όπως σκουπιζόμουνα, λέω: μήπως, μωρέ, επειδή δεν είχε χρόνο μετά τη δουλειά να κάτσει να ψάξει; Χρόνο για το γυμναστήριο, όμως, είχε να κάτσει δυο ώρες. Έφτασα, λοιπόν, στο συμπέρασμα, ότι χέστηκε τι θα πάρει, απλά του τα χα πρήξει μια βδομάδα με την επέτειο και είπε "πάνε πάρε κάτι, να μη λέει"...
Και βγήκα από το ντους με μούτρα... Το θέμα, όμως, με τα ζευγάρια είναι ο εγωισμός. Θεωρώντας ότι είναι εγωιστής, κράτησα μούτρα. Ούσα εγώ εγωίστρια, δεν του λεγα τι έχω όταν ρωτούσε. Γιατί σου λέει κι αυτός, πώς μπήκε στο μπάνιο μες στην τρελή χαρά και βγήκε μουτρωμένη; Πού να ξερε ο άμοιρος...
Αν είχα, λοιπόν, πει αμέσως τι σκέφτηκα και με πείραξε, θα έιχε λήξει εκεί το θέμα. Αντίθετα, η επέτειος χάλασε, δεν μαγείρεψα για να τον εκδικηθώ και να φάει κρύα πίτσα, που έφαγα κι εγώ τελικά, σαμπάνια δεν ήπιαμε, η τούρτα δε μας άρεσε και κοιμηθήκαμε από τις 10 μουτρωμένοι.
Γι' αυτό προς κάθε ζευγάρι, κάθε ηλικίας, μια συμβουλή φιλική από μια τρελή που σκέφτεται στο μπάνιο: ΜΙΛΑΤΕ! Μιλάτε για τα πάντα, ό,τι σας ενοχλεί και ό,τι σας αρέσει! Πετάει τις κάλτσες χάμω και σου χαλάει η μέρα κάθε πρωί που ξυπνάς και τις πατάς, αφήνει τα ντουλάπια ανοιχτά, λέει "σ' άρεσε;" με ύφος, μετά το σεξ. Για όλα. Και όλα συζητιούνται. Δεν χρειάζονται ντροπές και εγωισμοί.
Γιατί τελικά, όλα αυτά τα μικρά χαζά πραγματάκια, δηλητηριάζουν τη σχέση λίγο λίγο και τόσο ύπουλα, που δεν καταλαβαίνεις πότε έγιναν βουνό.
Αλλά για να μην υπάρχει και όλο γκρίνια, και ένα "¨ωραία μαγείρεψες, μωρό μου" ή "μιλάμε ότι τελικά φαίνεται πάρα πολύ ότι έχεις πάει γυμναστήριο 5 φορές!", μετράει πολύ. Ακόμη και αν δεν είναι 100% αλήθεια...

Μαζί με τον καφέ μου σήμερα...

Δεν μπορώ να σταματήσω να σκέφτομαι πότε είναι αυτή η ώρα που λες πως μια σχέση έχει φτάσει στο τέλος της.

Τελειώνει με τις λέξεις του χωρισμού; Ή τελειώνει μόνο όταν τελειώνει μέσα σου; Ή μήπως τελικά τελειώνει όταν έχει τελειώσει για τον άλλον;

Πόσες είναι οι φορές που ενώ έχεις χωρίσει κάποιον, μετά κάθεσαι και σκέφτεσαι τι έχασες απλά και μόνο επειδή νιώθεις μοναξιά; Και τότε έρχεται η εξιδανίκευση. Είναι όμως αντικειμενική; Ή την κάνουμε αναγκαστικά;

Σαφώς και αυτός που χάσαμε είχε θετικά στοιχεία, γι’ αυτό και ερωτευτήκαμε και κάτσαμε σε μια σχέση. Αλλά ήταν όλα τέλεια και εμείς δεν τα βλέπαμε; Ή τώρα τα βλέπουμε τέλεια γιατί δεν έχουμε μπροστά μας κάτι καλύτερο να συγκρίνουμε; Και τέλος πάντων πώς θα δεις αντικειμενικά αν αυτός που έφυγε άξιζε όντως να φύγει ή όχι, όταν εσύ είσαι μόνος και έχεις ανάγκη από κάποιον δίπλα σου;

Η πιο αποτελεσματική μέθοδος είναι ίσως να συνειδητοποιήσεις γιατί έφυγε ο άλλος. Σίγουρα αν έφυγε από μόνος του δεν μπορείς να συγκρίνεις γιατί δεν ήθελες ίσως να φύγει ή γιατί τέλος πάντων τον εξανάγκασες να φύγει, αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Αν λοιπόν τον έδιωξες, γιατί το έκανες;

Οι λόγοι ήταν όντως σημαντικοί; Σε έδερνε; Έκανε χάλια σεξ; Σε κεράτωνε; Ή μήπως χώρισες γιατί παρατούσε τις κάλτσες από δω κι από εκεί και γιατί δεν ντυνόταν κάθε μέρα με σμόκιν, όπως η ψωνάρα ο διευθυντής σου; Γιατί αν ανήκεις στη δεύτερη κατηγορία, τότε η εξιδανίκευση δεν είναι και τόσο άδικη.

Είχες κάποιον να βρίσκεις όταν γυρνάς σπίτι, να σε βλέπει με τις φόρμες άνετα, να τραγουδάς παράφωνα στο αμάξι του και να σε κρατάει αγκαλιά όταν πονάς. Τότε λογικό είναι τώρα που είσαι μόνη σου να αναπολείς το παρελθόν και να τον θες πίσω.

Αν όμως ανήκεις στην πρώτη κατηγορία, τότε σίγουρα δεν αξίζει να γυρίσεις σε κάποιον, που δεν μπορείς να είσαι μαζί του, μόνο και μόνο γιατί σε κυνηγάει η ματαιοδοξία σου και γιατί ζηλεύεις τα ζευγάρια που τρώνε μαζί, ενώ εσύ το παίζεις σικ και τρως μόνη σου υποστηρίζοντας ότι το κάνεις για στιλ.

Αυτό λοιπόν που έχει σημασία δεν είναι η ίδια η μοναξιά, αλλά αυτός που άφησε πίσω του το κενό του…. Γιατί κι όμως υπάρχουν άνθρωποι που είναι πολύ χειρότεροι, ακόμα και από τη μοναξιά και τότε είναι που πρέπει να ανακαλύψεις πόσο όμορφο είναι να περνάς τη μέρα σου με τον άνθρωπο που έχεις για πάντα μαζί σου, τον εαυτό σου.

Αν όμως η μοναξιά δεν φτάνει ούτε στο δαχτυλάκι αυτόν που έφυγε, τότε ίσως η σχέση δεν έχει τελειώσει και αν όντως αυτός αξίζει, δεν έχει τελειώσει και γι’ αυτόν. Αξίζει λοιπόν μια προσπάθεια και εξάλλου όλοι αξίζουν μια ευκαιρία. Ίσως να είσαι εσύ που θα την πάρεις. Και μην ξεχνάμε ότι όλα είναι ευκαιρίες. Γιατί μια κλειστή πόρτα, ίσον ένας καινούριος δρόμος. Και η επόμενη πόρτα ίσως είναι πολύ καλύτερη και δεν θα τη γνώριζες ποτέ αν άνοιγε αυτή που χτύπησες δυο φορές.