Maquillage, lip gloss και next short model!

Αυτό το maquillage είναι επαγγελματικό. Η φωτογραφία δεν είναι, γι' αυτό και δεν φαίνεται ίσως..
Ας τα πάρουμε από την αρχή. Μέσω facebook, κέρδισα ένα διαγωνισμό από ένα γυναικείο περιοδικό και βρέθηκα στο Σύνταγμα να με μακιγιάρει η Calliope σε ένα νέο make up salon!
Η αλήθεια είναι ότι το ευχαριστήθηκα πολύ. Για κάποιο λόγο που δεν έχω προσδιορίσει (ίσως είναι και οι ορμόνες μου σρα ύψη...), δεν ήμουν καλά τελευταία. Αυτοπεποίθηση στο πάτωμα.. Ένιωθα, λοιπόν, ότι είμαι άσχημη, πιο κοντή (αν γίνεται αυτό!!), με άσχημο σώμα, κυτταρίτιδα και μεγαλύτερη μύτη από ποτέ (αυτό κι αν δε γίνεται!).
Ίσως φταίει ότι τελευταία βλέπω και τα Next Top Model από όλες τις αγγλόφωνες χώρες και κοιτάζοντας όλες αυτές τις δίμετρες κουκλάρες με τα άψογα σώματα και τα τέλεια μαλλιά και ρούχα, υποσεινήδειτα συγκρίνομαι..
Το χειρότερο, όμως, που συνέβη είναι όταν, μια μέρα πριν πάω για το make up, ενώ έβλεπα πάλι αυτούς τους τηλεοπτικούς μοντελοδιαγωνισμούς, ήρθε στο δωμάτιο ο καλός μου και κοιτάζοντας την οθόνη χαζεύοντας, γούρλωσε αυθόρμητα τα μάτια του. Αφού τον έδιωξα κακήν κακώς από το δωμάτιο, λόγω ανάρμοστης συμπεριφοράς και έκλεισα και την πόρτα με τουπέ, κοίταξα και εγώ την οθόνη. Ενώ θα περίμενε κανείς να θαυμάσει καμιά καλλονή με μαγιώ, εσώρουχα ή τέλεια ρούχα, στην οθόνη ήταν ένα μοντέλο με σορτς και κορμάκι, καθισμένη οκλαδόν σε ένα καναπέ και φορώντας γυαλιά μυωπικά με πιασμένα τα μαλλιά της κότσο και άβαφτη.
Σοκαρίστηκα και προβληματίστηκα, λοιπόν, γιατί ενώ φαινομενικά είχαμε ίδιο παρουσιαστικό και δεν έπρεπε να νιώθω ανταγωνιστηκά, εγώ ένιωσα. Το βλέμμα, λοιπόν, το καλού μου με αφύπνισε και έκατσα και σκέφτηκα. Κοίταξα γύρω μου και με είδα κάτω από τις κουβέρτες, να γκρινιάζω ότι πονάει η κοιλιά μου, να είμαι μόνιμα αχτένιστη με άβαφτα νύχια, να τρώω σαν γουρούνι πάνω στο κρεβάτι και να είμαι κολλημένη σε ένα laptop. Και ναι, ένιωσα άσχημα με τον εαυτό μου! Σηκώθηκα πάνω, έκανα ντους, ξυρίστηκα επιτέλους (ναι συνέβη και αυτό, κρεμάστε με!), έφτιαξα μαλλιά και νύχια, έβαλα κρέμες και κιμονό και πήγα στο σαλόνι να τον δω.
Όσο κι αν περιμένετε, ότι γύρισε με κοίταξε και εκστασιάστηκε, δεν έγινε. Μου χαμογέλασε και με ρώτησε τι θα φάμε το βράδυ. Απογοητεύτηκα, τον έβρισα και πήγα να μαγειρέψω. Ένιωσα ότι ο φίλος μου δεν με βλέπει πια σαν γυναίκα, αλλά σαν συγκάτοικο. Παράτησα, λοιπόν την κατσαρόλα κάτω, ξαναπήγα στο σαλόνι με ύφος και του είπα: "Αν θες να φας, να μαγειρέψεις, γιατί πεινάω κι εγώ. Αλλιώς παράγειλε, να φάμε". Παράγγειλε, όντως, κοιτώντας με περίεργα και κοιμηθήκαμε πλάτη με πλάτη.
Την επόμενη μέρα,  αφού πήγαμε στη δουλειά, τον έσουρα μετά μαζί μου στο Σύνταγμα για το make up treatment, ακόμη κι αν βαριότανε γιατί φοβόμουν να πάω στο κέντρο μόνη μου... Βάζοντας γόβες στο ταξί και αγχωμένη να είμαι κούκλα και να του θυμίσω γιατί με ερωτεύτηκε και έμεινε μαζί μου...
Μετά το maquillage που βλέπετε στη φωτογραφία, είχαμε κανονίσει να βγούμε για φαγητό με ένα ζευγάρι φίλους μου. Έκατσα σαν κυρία, έφαγα σαν κυρία για να μη φύγει το lip gloss, μίλησα σαν κυρία και προσπαθώντας να τον κάνω να με δει και μένα ερωτεύσιμη, ξέχασα πώς είναι να του δίνω σημασία και να του θυμίσω ότι με ερωτεύτηκε γιατί βρήκε κάτι χαρισματικό στο πώς είμαι πραγματικά.
Όντας έξυπνος, φυσικά, προβληματίστηκε που φούσκωνα συνέχεια τα μαλλιά μου σαν bimbo και που έβαζα lip gloss κάθε μισή ώρα, και μάλλον κατάλαβε την ηλίθια αγωνία μου, αν και ακόμα πιστεύω ότι δεν έχει σκεφτεί ότι το βλέμμα του στην ψηλή, σιχαμένη κοκκινομάλλα της οθόνης δημιούργησε τον πανικό! Όταν γυρίσαμε σπίτι, ξεβάφτηκα με βαριά καρδιά (έτοιμη ήμουν να κοιμηθώ με τα smoky eyes), και πήγα στο δωμάτιο σαγηνευτικά. Με κοίταξε, λοιπόν, και όπως έβαζε τις πυτζάμες του μου έδωσε το μπλουζάκι του να το βάλω και να κοιμηθώ. Όταν αρνήθηκα, θέλοντας να κρατήσω τη γοητεία μου, μου είπε "βάλτο, κάνει κρύο".
Ταρακουνήθηκα λίγο, γιατί δεν είναι και ότι καλύτερο να σε πιέζει ο φίλος σου να ντυθείς και όχι να γδυθείς. Όταν ξαπλώσαμε να κοιμηθούμε, με πήρε αγκαλιά, με κοίταξε και μου είπε "έχεις βγάλει ένα σπυρί στο μάγουλο. Ξέρεις πόσο μ' αρέσεις άβαφτη; Μην ξαναπάς εκεί".
Ένιωσα τόσο όμορφα με τον εαυτό μου και με εκείνον και κατάλαβα, η χαζή, πως στο μοντέλο δεν κοίταξε τα δίμετρα πόδια (όχι τόσο τουλάχιστον), αλλά την αυτοπεποίθηση που έιχε με τον κότσο και τα γυαλιά. Αυτή που είχα και εγώ όταν γνωριστήκαμε, και ξαναβρηκα τώρα.

Οδηγός 1ου ραντεβού: Η Σωτηρία και οι 300, μέρος 2ο

Το πρώτο μου ραντεβού με το άλλο φύλο -και με ερωτικές διαθέσεις- ήταν στα 14 μου. Δεν ξέρω αν πραγματικά μπορεί να θεωρηθεί ραντεβού, η συνάντηση κάτω από ένα δέντρο στη γωνία στο σπίτι μου, αλλά εγώ τότε έτσι το ένιωσα!
Μη θίξω ονόματα και οικογένειες, είχαμε γνωριστεί μέσω των αδερφών μας. Ερωτευμένη εγώ, στον κόσμο του αυτός. Μια ώρα ετοιμαζόμουν να πάω στη γωνία. Με μηνύματα είχαμε συνεννοηθεί και όταν με ρώτησε πού να πάμε, δεν ήξερα τι να πω. Για καφέ πήγαινα μόνο πρωί στα Starbucks με μια φίλη μου. Απόγευμα για καφέ; Α μπα. Είπα κι εγώ ας του πω να βρεθούμε εδώ δίπλα, να τον δω, να χαρώ και ας μη γίνει και τίποτα..
Τότε το "τα πάντα όλα" ήταν να "φασωθούμε".. Ξέρω, ακόμη κάποιοι πάνω από τα 20 το χρησιμοποιούν, και εγώ ίσως κάποιες φορές, αλλά μου φαίνεται αστείο! Είχαμε ακούσει από τις μεγαλύτερες σε σχολεία-φροντιστήρια-σπίτια πώς είναι το φάσωμα! Φιλιόντουσαν (με γλώσσα πάντα) και πιανόντουσαν! Κι αν ήσουν και τυχερή κατέληγες με πιπιλιά! Αν έπιανες το joker με πολλές πιπιλιές! Δεν της ένοιαζε ούτε το μαλλιοτράβηγμα από τη μάνα τους, ούτε το ύφος των καθηγητών στο σχολείο, αρκεί να είχαν τα πειστήρια πως ήτανε με αγόρι την προηγούμενη μέρη! Εφόσον είχαν πιπιλιές και οι άλλες φίλες τους τις πίστευαν, μπορούσαν να βάλουν όση σάλτσα θέλουν και οι άλλες να πιστέψουν τα πάντα!
Εμένα, όμως, δεν με ένοιαζαν αυτά! Με ένοιαζε αυτός.. Ήμουν ακόμη ρομαντικό παιδί! Αφού, λοιπόν παφουμαρίστηκα και πήγα, με περίμενε κάτω από τη μουριά! Εμένα και μόνο που με κοίταξε με εκείνα τα πράσινα μάτια, έλιωσα! Ούτε σπυράκια είδα, ούτε το άθλιο σορτσάκι που τον έκανε να φαίνεται ακόμη πιο αδύνατος, ήταν που ήταν..
Το παρθενικό μου αυτό ραντεβού κράτησε κοντά στις 2 ώρες. Κάποια στιγμή που πιαστήκαμε και όρθιοι, πήγαμε και στο σκαλί του σπιτιού μου και κάτσαμε. Το πώς πέρασα, άλλο πράγμα! Ούτε με ένοιαξε που με τσέκαρε η μάνα μου από το μπαλκόνι, ούτε που με πέτυχε και ο πατέρας μου στο σκαλί.
Αφού γυρίσαμε σπίτια μας, δεν θυμάμαι ακριβώς ποιος έστειλε πρώτος μήνυμα, αλλά αυτό που θυμάμαι είναι πως κλείσαμε αμέσως ραντεβού σπίτι μου για ταινία. (Αν είστε περίεργοι, ούτε στο δεύτερο ραντεβού με φίλησε).
Ηθικά διδάγματα:

• Μη δίνετε ραντεβού κάτω από το σπίτι σας, ακόμη και για να περάσει να σας πάρει. Το τι θα πει η γειτονιά δε φαντάζεστε. Και αν δεν σας νοιάζει η γειτονιά, σκεφτείτε τι θα πει η μάνα σας όταν τον δει. Γιατί όσο cool και να είναι, θα κρυφοκοιτάξει. Όσοι τουλάχιστον έχετε Ελληνίδα μάνα. 
• Μην αγχώνεστε πολύ, γιατί θα ιδρώνετε και θα κάνετε σαρδάμ!
• Μη φοράτε converse ή άλλο δετό παπούτσι.(Θα ανεβείτε σπίτι, θα τα βγάλετε και αν σας στείλει μήνυμα αμέσως και χρειαστεί να ξανακατεβείτε, θα τρέχετε στη σκάλα με μισό παπούτσι βαλμένο).

• Να βγαίνετε με κάποιον που σας ενθουσιάζει η ιδέα να βγείτε μαζί του. Αν δεν είστε ενθουσιασμένοι από πριν, όλα θα γίνουν πιο άσχημα, όχι πιο όμορφα.
• Αν κάτσετε κάτω από δέντρο να μην είναι μουριά. 1ον πέφτουν μούρα πάνω σας και πονάνε σαν αεροβόλα. 2ον θα γλιστρήσετε με το converse -που δεν έπρεπε να βάλετε- πάνω στα πεσμένα μούρα και θα σας μαζεύει από χάμω.
• Τελευταίο και καλύτερο. Αν δεν μου γίνει μια στραβή (βλέπε μούρα, τούμπα, σκάλα και παπούτσι), το ραντεβού δεν είναι επιτυχημένο..!

Οδηγός 1ου ραντεβού: Η Σωτηρία και οι 300, μέρος 1ο

Μιλάω με μια φίλη μου στο τηλέφωνο. Σε τέσσερις ώρες θα βγει πρώτο ραντεβού με ένα τύπο που γνώρισε στο γυμναστήριο. Κάθεται μπροστά στην ανοιχτή ντουλάπα της και προσπαθούμε να βρούμε τι θα βάλει. Ναι, μέσω τηλεφώνου γίνονται αυτά. Αυτή περιγράφει και εγώ σχολιάζω. Μπορεί στους άντρες αυτό να φαίνεται γελοίο, αλλά το τι θα βάλεις στο πρώτο ραντεβού κάποιες γυναίκες τις αγχώνει. Καταρχήν είναι το πού θα πας. Δεν μπορεί να ντυθεί ίδια για να πάει για καφέ στην Πλατεία Κύπρου, στην Καλλιθέα και ίδια για ποτό στο Grand Resort, στο Λαγονήσι. Μετά, είναι και ο άντρας που παίζει ρόλο. Θα βγεις με ροκά, με φλώρο, με χιπ χοπά; Δε θα ντυθείς σε όλους ίδια. Άσε που δε μπορείς να βάλεις κάτι που θα έβαζες με τις φίλες σου σε αντίστοιχη περίπτωση...
Αφού, λοιπόν, μετά από μία ώρα κόπου και ιδρώτα, το κλείσαμε και είχε βρει τι θα βάλει, σκεφτόμουν πόσο τυχερή είμαι τώρα που έχω σχέση και δεν χρειάζεται να τα σκέφτομαι αυτά... Ούτε τι θα βάλω, ούτε τι θα πούμε, πού θα πάμε, αν θα είναι βαρετά, πώς θα φύγω αν δε μου αρέσει τελικά, πότε θα με φιλήσει. Αν και τώρα που το σκέφτομαι, γενικά τα πρώτα ραντεβού ήτανε το φόρτε μου. Ίσως γιατί ξεκίνησα να βγαίνω σχετικά μικρή και μετά από καιρό πήρα το κολάι.
Στα πρώτα ραντεβού, λοιπόν, η καλύτερη ώρα συνάντησης είναι 7 το απόγευμα. Δείχνεις ότι δεν καθόσουνα όλη μέρα, άρα δεν είσαι διαθέσιμη στις 5, αλλά και ότι δεν έχεις και το βράδυ σου κενό. Είσαι, λοιπόν, μάνι μάνι, μια γυναίκα με εξόδους, γνωριμίες και φίλους που θέλουν να βγουν μαζί σου γιατί είσαι ευχάριστη.
Δεύτερο θέμα: τι θα κάνετε. Πάντα πας για καφέ. Όχι για φαγητό, όχι για ποτό. Για καφέ. Και αυτό έχει τη δικαιολογία του. Στο φαγητό, αν ανακαλύψεις ότι ο άλλος είναι τσιφούτης και πληρώνει μόνο για πάρτη του, θα αναγκαστείς να πληρώσεις πολλά παραπάνω από ότι υπολόγιζες. Και αν αναρωτιέσαι τώρα, ναι! Μου έχει τύχει κάποιος τόοοοσο τσιφούτης και παραπάνω μη σου πω. Το ποτό αποκλείεται γιατί το να κυκλοφορείς βράδυ με κάποιον άγνωστο δεν είναι ποτέ ότι πιο ασφαλές. Ακόμη και δικό σου αυτοκίνητο να έχεις, δεν μπορείς να ξέρεις τι serial killer μπορεί να αποδειχτεί ο άλλος. Όσο να ναι λοιπόν, στις 7 για καφέ και τρεις ώρες να κάτσεις, 10 και μισή θα 'σαι σπιτάκι σου.
Τρίτο θέμα: τι θα βάλεις; Αφού θα πας για καφέ, πάντα ένα τζιν θα σε σώσει. Είτε είσαι Coco (κοντό τζιν, με ντραπέ τοπ, πέρλες στα αυτιά και μπαλαρίνες), είτε είσαι bohemian (με μακριά μπλούζα και converses ή σανδάλια), είτε είσαι τούμπανο (με στενό τζιν, κολλητή μπλούζα και γόβες). Το τζιν είναι αυτό που θα έιναι πάντα δίπλα σου. Και φαντάσου, στο λέω εγώ αυτό που έχω μόνο δύο τζιν στην ντουλάπα μου και το ένα δε μου κάνει.
Τέταρτο θέμα: τι θα πέιτε. Ξέρω είναι χαζό όταν το διαβάζεις, γιατί λες "τι; δε θα έχουμε τι να πούμε; πρώτη φορά βγαίνουμε". Υπάρχουν, όμως, τρία τινά. Είτε έχετε χημεία και η μία κουβέντα θα φέρνει την άλλη και δεν θα καταλάβετε πότε πέρασαν δυο ώρες, είτε θα έχετε χημεία αλλά από το άγχος θα μπλοκάρετε, είτε δεν θα έχετε καθόλου χημεία και θα είναι ένα από αυτά τα πρώτα ραντεβού που δεν τα ακολουθεί ποτέ δεύτερο, κάθεστε και κοιτιέστε και υπάρχουν δεκάλεπτα σιωπής και αμηχανίας σαν τις ταινίες. Για να το αποφύγεις, λοιπόν, αυτό, κάνε ερωτήσεις. Το να μιλάς όλη την ώρα για τον εαυτό σου, δεν αρέσει σε κανένα άντρα. Εκτός κι αν φοράς σουτιέν 80D, οπότε δεν σε ακούει καν και είναι ευχαριστημένος. Αν, όμως, σε ακούει, θα του είναι πολύ ευχάριστο αν τον ρωτήσεις πράγματα για εκείνον. Τι του αρέσει να κάνει, πού πάει γυμναστήριο, πού ψώνισε αυτά τα ωραία παπούτσια (και συμπληρώνεις, ότι δύσκολα βρίσκεις άντρα να φοράει τόσο καλά συνδυασμένα ρούχα). Ρώτα τον ό,τι δεν καταλαβαίνεις από αυτά που λέει (τι εννοεί ροκανίσματα; εσύ μόνο τους κοιλιακούς ξέρεις). Όσο κι αν δεν το πιστεύεις, οι γιαγιάδες μας είχαν δίκιο. Στους άντρες αρέσει να μιλάνε για τον εαυτό τους και να σου εξηγούν ότι δεν καταλαβαίνεις, να σου μεταδίδουν τη σοφία τους, καθώς εσύ είσαι μια αθώα, γλυκιά κοκκινομάλλα που τον κοιτάει στα μάτια.. Μαλάκες, συμφωνώ, αλλά πιάνει..
Πέμπτο θέμα και πιο σημαντικό: Αν αυτός δεν σ' αρέσει καθόλου, μπορείς ανά πάσα στιγμή να σηκωθείς να φύγεις, αρκεί να το έχεις προετοιμάσει πρώτα. Μόλις πας στο ραντεβού, καλό είναι να δείξεις λίγο αγχωμένη και να πεις κάτι του τύπου "μου είπαν από τη δουλεια/ η μάνα μου/ ο αδερφός μου ότι ίσως με χρειαστούν αργότερα! ελπίζω να μη μας το χαλάσουν". Μετά από 3 τέταρτα φρόντισε να σε πάρει κάποιος τηλέφωνο, έτσι θα έχεις πάντα μια δικαιολογία να την κάνεις ευγενικά, χωρίς να του πεις κατάμουτρα ότι είναι βαρετός και γι αυτό είναι μόνος του χωρίς γκόμενα!
Αν πάλι, αποφασίσεις να κάτσεις ως το τέλος και θαρρείς πως δεν σ' αρέσει προτιμότερο να μην τον αφήσεις να σε πάει σπίτι σου. Θα νομίζει ότι περιμένεις να σε φιλήσει και μπούρδες και θα κάνει καμιά κίνηση που θα φέρει και τους δυο σας σε άσχημη θέση, άσε που αν του δώσεις να καταλάβει ότι δεν τον γουστάρεις καθόλου, θα σκεφτι πόσο τσούλα είσαι που τον εκμεταλλεύτηκες μόνο και μόνο για να σε πάει σπίτι.
Αν, όμως, σου καλαρέσει και δεν βλέπεις και πολύ φως στο τούνελ (είναι ντροπαλός, το παίζει κουλ, άνετος κλπ.), πάρε το θέμα στα χέρια σου. Άστον να σε πάει σπίτι και μέσα στο αυτοκίνητο, ρίξε ένα γλυκό χαμόγελο, παίξε λίγο με τα μαλλιά σου, κοίτα τον στα μάτια και διαβεβαίωσέ τον πως θες οπωσδήποτε να επαναλάβετε την έξοδο. Όταν πια είναι να τον φιλήσεις, κάνε λίγο σαν να διστάζεις να πάς στο μάγουλο, αλλά τελικά πας. Αν πια είναι τόσο από άλλο κόσμο και δε κάνει κίνηση, τι να πω; Περίμενε στο επόμενο ραντεβού να δεις τι θα γίνει. Εξάλλου έχει εμφανιστή και μια νέα σχολή ανδρών που είναι λίγο μαμόθρεφτοι και πολύ "σε σέβομαι και δε στην πέφτω από το πρώτο ραντεβού γιατί μ αρέσεις πολύ και δε θέλω να με περάσεις για λιγούρη".

Αυτά τα συγκεντρωμένα με κόπο, γκάφες, ατυχίες και ιδρώτα tips ελπίζω να φανιύν χρήσιμα σε όποια θέλει να παίξει μπάλα άμεσα. Δυστυχώς, τα ραντεβού μου δεν ήταν όλα επιτυχημένα, πόσο μάλλον τα πρώτα. Έχω βγει πάρα πολλά και από όλα κάτι μου έχει μείνει. Και πάντα αυτό το κάτι είναι είτε αστείο, είτε για κλάματα...

Συνεχίζεται....