Με έχουν πιάσει ανησυχίες τελευταία.. Θες να είναι η δουλειά, που δεν είναι και η dream job; Θες να είναι ο μισθός που είναι ίσος με ένα ενοίκιο σπιτιού; Όλο σκέφτομαι, σκέφτομαι και όπως λέει και ο φίλος μου, δεν είναι καλό αυτό για μένα γιατί καταλήγουμε σε άσχημα ξεμπερδέματα...!
Η πιο κοντινή μου φίλη, εκτός το ότι εκτελεί χρέη ψυχολόγου-μαμάς-στυλίστριας-παιδί για όλες τις δουλειές, για μένη, είναι επίσης γλυκιά, δημιουργική, αλλά συνάμα δυναμική, ισχυρογνώμον και καλή σε αυτό που κάνει. Σπούδασε σχέδιο μόδας. Όχι γιατί είναι ψωνάρα, όχι γιατί θέλει να ντύσει τη Madonna και τον Obama, όχι για να κάνει τερατουργήματα ονομάζοντάς τα τέχνη και να μη φοριούνται πουθενά, αλλά γιατί αγαπάει τα ρούχα. Την ιστορία τους, το συνδυασμό τους, μα πάνω από όλα την υλοποίησή τους. Αγαπάει τις υφές, τα υφάσματα, τις ραφές, τις φόδρες, τα κουμπιά, τις μανσέτες, τις πένσες, τα στριφώματα. Και αυτό της δίνει έμπνευση..
Εγώ αγαπάω εκείνη, αλλά και την συγγραφή.. Αγαπάω τη μόδα, την ιστορία της, την εξέλιξή της, τη μορφοποίηση από την πασαρέλα ως το δρόμο, τα trends, την αγορά, τον κόσμο, το πηγαίο στιλ, το class που αποπνέουν κάποια ρούχα, τη διάθεση και τα συναισθήματα που εκφράζουν.
Ήρθε ο καιρός, λοιπόν, για δύο εικοσάχρονες τεμπέλες, να σηκωθούν επάνω, να πιάσουν βελόνες και κλωστές, στιλό και χαρτιά, φωτογραφικές μηχανές και laptop και να οργώσουν το δρόμο, την αγορά και τα μαγαζιά και να ενώσουν τις δυνάμεις τους και την αγάπη τους σε ένα blog (ή ίσως και κάτι παραπάνω;), για να μεταδώσουν απλά και μόνο αυτό που νιώθουν, ξέρουν και τους αρέσει. ;)
Coming soon on your screens...
xoxo
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου