Αγρίου Βαλεντίνου ανήμερα

Του Αγρίου Βαλεντίνου ανήμερα

Γενικά οι γιορτές αγάπης δε με αγαπούν. Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Αγίου Βαλεντίνου. Ίσως επειδή τις περιμένω πώς και πώς και το σύμπαν γελάει μαζί μου. Ώσπου νόμισα πως η τύχη μου άλλαξε. Αγίου Βαλεντίνου ανήμερα, 2007. Η πρώτη φορά που δεν ήμουν μόνη, αλλά σε σχέση και μάλιστα ολόφρεσκια. Όλο μέλια ήμασταν κι αγάπες, οπότε η γιορτή αναμενόταν να είναι τρελή επιτυχία. Θα ζούσα και εγώ όλα όσα έβλεπα στις ταινίες.

Όντως ο καλός μου έκλεισε ένα τραπέζι για δύο σε εστιατόριο στο Κολωνάκι, γνωρίζοντας την κρίση ψώνιου που με πιάνει στις γιορτές. Τρεις μέρες έτρεχα στα μαγαζιά να βρω τι θα βάλω, από έσώρουχα και κάλτσες, ως το κασκόλ και τα παπούτσια. Πήγα κομμωτήριο, έφτιαξα και νύχια. Ήρθε και με πήρε από το σπίτι μου, ακριβής στο ραντεβού μας. Έπρεπε να το καταλάβω πως κάτι δεν θα πήγαινε καλά, αφού εμφανίστηκε με ένα τεράστιο μπουκέτο κατακόκκινα τριαντάφυλλα, ενώ ήξερε ότι δεν μου αρέσουν.

Όταν φτάσαμε, μας οδήγησαν στον πρώτο όροφο που ήταν γεμάτος καρδούλες, λουλούδια και ζευγάρια. Έκατσα σαν κυρία, έβαλα και ην πετσέτα πάνω στα πόδια μου και αρχίσαμε να διαβάζουμε το μενού. Εγώ μες στην τρελή χαρά και εκείνος αγχωμένος ως τα μπούνια για να με ευχαριστήσει. Η πρώτη κεραμίδα ήρθε όταν τον ρώτησα τι θα πάρει, εκείνος με κοίταξε και κατέβασε το μενού για να μου μιλήσει. Μόνο που το κατέβασε πάνω στα ποτήρια που είχε μπροστά του. Τα γεμάτα ποτήρια που γέμισαν το τραπέζι νερά και κρασιά και έκαναν τα ζευγάρια να μας κοιτάξουν, εμένα να σηκωθώ πάνω και να στεγνώνομαι και τη σερβιτόρα να αλλάζει τραπεζομάντηλα.

Το άφησα να περάσει εν ονόματι της εορτής και προσπαθώντας να αγνοήσω τον άνθρωπο που είχα μπροστά μου και να κρατήσω μόνο την ιδέα του.. Ακολούθησε μια πράσινη ελιά που δεν πιάστηκε στο πηρούνι και εξφενδονίστηκε στο πάτωμα, το μαχαίρι του στο παρκέ και τελειωτικά, κατάφερε να σκάσει ένα μπαλόνι δίπλα του. Με κατεβασμένα μούτρα φύγαμε και αναρωτιόμουν σε όλο το δρόμο του γυρισμού, ποιος με είχε μουτζώσει.

Δεν έκατσα να σκεφτώ καθόλου, γιατί ο φίλος μου ήταν τόσο ατσούμπαλος και άνταφλος. Γιατί δεν πρόσεξε το κούρεμά μου, γιατί δεν είδε οτί φοράω καινούρια ρούχα, γιατί δεν έφτασε καν στο σημείο να ανακαλύψει την ευλαβική αποτρίχωση που είχα κάνει. Δεν ήθελα να δω πως τον έκανα να αγχωθεί για να έχω απλά κάτι να λέω μετά στις φίλες μου. Δεν ήθελα να αποδεχτώ πως αν καθόμασταν σπίτι αγκαλιά βλέποντας ταινία, ίσως να περνούσαμε και καλύτερα. Δεν ήθελα να παραδεχτώ πως ήμουν ερωτευμένη με το να έχω σχέση πρώτα και μετά με εκείνον. Ίσως γιατί είχα τυφλωθεί λίγο από τα φώτα και τις καρδούλες του Αγίου Βαλεντίνου.