Από πρίγκιπας, βάτραχος

Από μικρή, ήμουν κυνική και ρεαλίστρια. Δεν ξέρω αν φταίει, το ότι δεν έβλεπα τις πριγκίπισσες της Disney, ότι έχω μεγάλο αδερφό που δεν άφησε περιθώρια για παραμύθια στο μυαλό μου, ή ότι η μαμά μου έλεγε πάντα ότι πρίγκιπες δεν υπάρχουν, ας κοιτάξω τον πατέρα μου, που έχει και τη μύτη μου.
Δεν μεγάλωσα, λοιπόν, με την ψευδαίσθηση ότι θα σπουδάσω και στα 26 μου (ούτε στο ράφι, ούτε μικροπαντρεμένη), θα μου κάνει πρόταση γάμου ο άντρας των ονείρων μου, ενώ τρώμε σε πανάκριβο εστιατόριο και θα πετάξει μπρος στα μάτια μου το παγόβουνο από τον Τιτανικό, δεμένο με πλατίνα. Έλεγα, λοιπόν, ότι θα βρω έναν άντρα με χιούμορ, έξυπνο, σταθερό, που δίπλα του να νιώθω ασφάλεια, να με αγαπάει και να με προσέχει, να με έχει κορώνα στο κεφάλι του και ας τσακωνόμαστε.
Μετά από τρεις άτυχες σχέσεις και μόλις στα 20 μου, πίστευα ότι πια όλοι μου οι μύθοι είχαν πέσει και δεν είχα να φοβάμαι ότι θα ανακαλύψω πλέον τίποτα περίεργο από κάποιον άντρα, και χωρίς φυσικά να εννοώ ότι μπορεί να πέσω σε κανέναν ψυχανώμαλο που να με δέρνει και να με βγάζει στο κλαρί. Κρατιόμουν πάντοτε σε φυσιολογικά πλαίσια και συνθήκες. 
Κι ενώ, λοιπόν, διατυμπάνιζα πως ο αδερφός μου, αλλά και οι πρώην μου έχουν κάνει όλα τα άκομψα μπροστά μου (ρεψίματα, πριτς πριτς κ.α.), ήρθε στη ζωή μου η Ευρώπη. Όχι, πείτε μου ειλικρινά, αν βλέπατε 2 χρόνια σχεδόν καθημερινά ένα Γάλλο, ψηλό, μελαχρινό, με φανταστικό παλτό (το χειμώνα), με χιούμορ και ρομαντισμό (μου τραγουδούσε και άφηνε τα ρέστα), και σας ζητούσε να βγείτε, δεν θα ανέβαιναν άθελά σας μύθοι στο μυαλό σας;
Έτσι χτίστηκαν και στο δικό μου μυαλό ξανά. Τη μέρα που μιλήσαμε πραγματικά (και όχι γεια σας, αντίο σας), μου είπε και να βρεθούμε για ποτό. Ήρθε με το τέλειο παλτό και κάτι βρώμικα converse που δεν πρόσεξα προς στιγμήν και παράγγειλε κρασί και για τους δυο μας. Σε άλλη περίπτωση θα τον έλεγα φαλοκράτη και πως δεν μου αφήνει το περιθώριο να διαλέξω ότι θέλω, σαν σύγχρονη δυναμική Cosmopolitan γυναίκα. Αλλά δεν σκέφτηκα αυτό, αλλά, πως είναι πολύ αντρικό και ρομαντικό. Άσε πια όταν μου είπε πως είναι Ταύρος και είμαι κι εγώ, άρα ταιριάζουμε! Και ναι, όσοι με ξέρετε, γνωρίζετε πως με φίλησε και βούιξαν τα αυτιά μου και ζαλίστηκα, και ερωτεύτηκα. Και συγκατοικήσαμε στους δυόμισι μήνες γνωριμίας, ως είθισται με έναν Ευρωπαίο ρομαντικό.
Ένα θα σας πω. Είναι ακριβώς ίδιος με τον αδερφό μου και όλους σας τους πρώην, νυν και μελλοντικούς Έλληνες γκόμενους. Με μια διαφορά από τους δικούς μου πρώην, δεν είναι μαλάκας. Και ναι, δεν τραβάει την καρέκλα μου για να κάτσω, ούτε πίνει κρασί και βλέπει ασπρόμαυρες ταινίες. Μου τραγουδάει που και που γαλλικά τραγούδια για να με ξυπνήσει και ευτυχώς το χιούμορ είναι διεθνές φαινόμενο. Όταν τον είπα βάτραχο, μου είπε ότι τουλάχιστον είναι βάτραχος με γαλλική προφορά.
Ναι. Δεν είναι πρίγκιπας, δε φοράει φουφούλα και φτερό στο κεφάλι, αλλά τον αγαπώ. Μην ψάχνετε για πρίγκιπα, αλλά για βατράχους που να αξίζουν.